Η Άννυ, η Συννεφούλα και οι Bee Gees

Μπαρδόν;

Αυτό δεν είναι blog για Πρώτες Βοήθειες; Τί σχέση έχει η Συννεφούλα και οι Bee Gees;

Μεγάλη...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή.

Να σου συστήσω την Άννυ (ή κατά το Ελληνικότερον, Αννούλα):

Μάλλον δεν είναι αυτό ακριβώς που περίμενες...

Η ιστορία της Αννούλας ξεκινάει κάπου στις αρχές του 20ού αιώνα στη Γαλλία. Το πτώμα μίας νεαρής γυναίκας ανασύρθηκε από τις ακτές του Σηκουάνα. Το πτώμα δεν έφερε σημάδια κακοποίησης και έτσι όλοι υπέθεσαν ότι επρόκειτο για αυτοκτονία. Κανείς δεν γνώριζε την ακριβή ταυτότητα της κοπέλας και γι' αυτό (όπως συνηθιζόταν τότε) κατασκεύασαν μία μάσκα για να καλύψουν το πρόσωπο της νεκρής κοπέλας. Η μάσκα αυτή έγινε γρήγορα διάσημη καθώς συνοδευόταν από τη φήμη ότι η αυτοκτονία είχε αιτία μία ερωτική απογοήτευση. Αντίγραφα της μάσκας με το γαλήνιο πρόσωπο της νεκρής κοπέλας έφτασαν σε σαλόνια διαφόρων χωρών της Ευρώπης.

Πολλά χρόνια μετά, ο Δρ. Peter Safar, ένας πρωτοπόρος της εποχής του στις Πρώτες Βοήθειες, επινόησε την ΚΑΡΠΑ. Το 1954 δημοσίευσε τη μελέτη του στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου, ονειρευόμενος ότι όσο περισσότερος κόσμος εκπαιδευόταν στην ΚΑΡΠΑ, τόσο λιγότεροι άνθρωποι θα πέθαιναν σε έκτακτα περιστατικά, καθώς οι γιατροί ως τότε εκπαιδεύονταν στην ΚΑΡΠΑ πάνω σε πραγματικά ανθρώπινα πτώματα και όχι σε ομοιώματα.

Ηρθε λοιπόν σε επαφή με τον Asmund Laerdal, έναν Νορβηγό κατασκευαστή παιγνιδιών από μαλακό πλαστικό και μαζί κατασκεύασαν την Άννυ, χρησιμοποιώντας το πρόσωπο της μάσκας που είχε κυκλοφορήσει από τον πνιγμό της μικρής Γαλλίδας που ανέφερα παραπάνω. Στη φωτογραφια απεικονίζεται ο ίδιος ο Laerdal αγκαλιά με το δημιούργημά του.

Η Άννυ στην τελική της μορφή βγήκε στην αγορά το 1960, έτσι ακριβώς όπως την ονειρεύτηκαν ο Δρ. Peter Safar και ο Asmund Laerdal. Σήμερα, η εταιρεία Laerdal πουλάει τέτοιες κούκλες με προχωρημένες λειτουργίες, όπως το σύστημα ήχου (κλικ) που κάνει η κούκλα όταν ο εκπαιδευόμενος κάνει σε σωστό βάθος και με σωστή πίεση την θωρακική συμπίεση. Πλέον πωλούνται κούκλες που προσομοιάζουν παιδιά ή βρέφη και που διαθέτουν διάφορα επωφελή για την εκπαίδευση χαρακτηριστικά.

Να σημειώσω εδώ ότι υπήρχε μία φήμη πως την κούκλα την κατασκεύασε ο γιατρός λόγω του ότι η κόρη του είχε πνιγεί στην πισίνα του σπιτιού τους. Η φήμη αυτή δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η κόρη του γεννήθηκε το 1954 πρόωρα και πέθανε στα 11 της (το 1965) από κρίση άσθματος, όταν η κούκλα Άννυ βρισκόταν ήδη σε κυκλοφορία στην αγορά (δες το σχετικό άρθρο του Snopes εδώ).

Πάμε τώρα στη Συννεφούλα. Το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου δηλαδή.

Κανείς δεν φανταζότανε (πόσο μάλλον ο ίδιος ο Νιόνιος), ότι το τραγούδι του θα χρησιμοποιείτο στις Πρώτες Βοήθειες και πιο συγκεκριμένα στην εκμάθηση ΚΑΡΠΑ. Ο ρυθμός με τον οποίο πρέπει να γίνονται οι θωρακικές συμπιέσεις έχει οριστεί ως περίπου 100 το λεπτό. Επειδή όμως οι εκπαιδευτές είδαν ότι η αναλογία αυτή μπέρδευε τους διδασκόμενους, έψαξαν να βρουν τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να διευκολύνουν την απομνημόνευση του ρυθμού. Και βρήκαν δύο.

Ο ρυθμός του τραγουδιού "Συννεφούλα" του Διονύση Σαββόπουλου, είναι ο ιδανικός ρυθμός για να ασκεί ένας διασώστης τις θωρακικές συμπιέσεις στον τραυματία.

Και οι Bee Gees πού κολλάνε;

Το τραγούδι με τον ιδανικό ρυθμό για την ΚΑΡΠΑ στο εξωτερικό, είναι (κατά μεγάλη ειρωνία) το "Stayin' Alive" των Bee Gees. Δες και το άρθρο του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας, ή ψάξε το στο Internet και θα δεις...